Ölü Reşat (Aslı Tohumcu)

Ölü Reşat, Aslı Tohumcu’nun okuduğum ilk romanı. Bu kitap için uzun bir masal desek daha doğru olur herhalde. Gerek yazarın kullandığı duyulan geçmiş zaman kipi (-mış, -miş), gerek kitabın dili, gerekse kurduğu uzun uzuuun cümleler insanda masal okuyormuş izlenimi bırakıyor. Benim masal okumak ile ilgili bir derdim yok; severekte okuyabilirim lakin yazarın kurduğu o uzun uzun cümleler, daha kitabın başında kitaba olan ilgimi azalttı. Şöyle söyleyeyim; kitaptaki en kısa cümle bile, 2- 3 cümlenin birleşmesiyle oluşuyor nerdeyse. Öyle ki, 4-5 cümle bir araya gelerek kitaptaki uzun bir paragrafı oluşturabiliyor. Bu da bana kalırsa kitabın anlaşılabilirliğini azaltmış en azından benim için :). Birçok cümleyi, cümlenin öğelerine ayırarak okumam gerekte neredeyse. Abarttığımı düşünebilirsiniz; bilemiyorum belki kitaba kendimi veremediğimden 160 sayfalık bir günde bitebilecek bir kitap elimde süründü kaç gün. Sonuçta, hakkında oldukça olumlu yorumlar var internette ve bende bu yorumlara dayanarak almıştım kitabı.

Kitapla ilgili söyleyeceğim bir şey daha var. O da, Allah ve meleklerin insan gibi kişiselleştirilmesiydi. (Yani insani duygular ve davranışlar sergilemelerinden bahsediyorum.) Bu da kitaptan soğumama neden olmadı dersem yalan olur.

Velhasıl, Aslı Tohumcu’nun emeğine sağlık lakin ben kitabı beğenmedim.Ancak internetteki yorumlara bakılırsa, beğeneni çok. Ayrıca, kitap dediğiniz şeyde zevk meselesi. Benim beğenmediğim belki sizin hoşunuza gidebilir. O yüzden;

İyi okumalar !    * *